Welke lessen zouden er voor mij zichtbaar worden na 10 dagen mediteren en stilte? Dat was de vraag die ik mezelf vooraf stelde. En dan is het zover. Het is 20:00 uur en de hekken gaan dicht. Nu eruit lopen betekent niet meer terugkomen. De komende 10 dagen zit ik hier opgesloten of is dit mijn thuis. Het is maar net met welke bril je kijkt.
Ik heb al kennis gemaakt met mijn twee kamergenoten. In die kennismaking hebben we ook meteen de praktische afspraken gemaakt, want vanaf dat de hekken dicht gaan mag er niet meer gecommuniceerd worden. Niet verbaal en niet non-verbaal.
Zodra de hekken dicht gaan begint het 10-daagse Vipassana retreat. Of nou ja retreat, het heeft niks te maken met yoga, ontspanning en massages. En ergens toch ook weer wel. Alleen dan op een totaal andere manier dan je verwacht. Deze 10 dagen leef je in stilte en bestaan uit meditaties en lessen in de Vipassana meditatie techniek. Je zou het ook wel een cursus kunnen noemen. Eentje waarbij elke dag om 04:00 uur de wekker gaat en je om 04:30 uur klaar zit voor een dag waarop je 11 uur mediteert en afsluit met theorie.
Waarom zou je dát doen vraag je je misschien af? Het antwoord voor mij was dat ik enorm nieuwsgierig was. Ik wilde weten wat het me kon brengen en hoe het zou zijn. 10 dagen zonder telefoon, zonder contact met de buitenwereld, zonder contact met de onbekenden waarmee je dit aan gaat.
Ik had grootste verwachtingen over wat het in potentie kon brengen door de video’s van oud-deelnemers die ik gekeken had. Iemand wist overduidelijk kinderen te willen, een ondernemer gaf vanaf nu zijn medewerkers 10 extra vrije dagen om ook deel te nemen en weer een ander zei z’n baan op met volle overtuiging.
Nogmaals, ik was gewoon benieuwd wat het voor mij zou zijn en welke inzichten ik zou krijgen. Maar ik had geen specifieke verwachtingen….dacht ik.
De eerste dagen zat ik er dan ook nog vrij open in. Er lagen immers nog heel wat dagen in het verschiet. Ik moest gewoon zo doorgaan en dan zou het vanzelf wel komen.
En zo verstreek dag 6. Dag 7. Dag 8. En nog steeds niks.. Geen inzicht, geen rust, geen duidelijkheid. Helemaal niks. Of nou ja, een hele hoop frustratie en teleurstelling. Ik zat hier zo goed mijn best te doen, af te zien, me aan de regels en instructies te houden….en dan kwam er niks?! Nogmaals, ik had geen verwachtingen 😉.
Het is overigens nooit in me opgekomen om naar huis te gaan. Want hé, als ik ergens voor ga dan maak ik het af ook. Maar deze bittere pil elke dag die voorbij ging in mijn eentje moeten slikken, dat was zeer uitdagend kan ik je vertellen.
Ondertussen spelen er op de dag allerlei gedachtes rond die te maken hebben met het praktische sociale leven. Hou je de deur van de eetzaal nog open voor iemand die wat verder achter je er aan komt? Schep je je bord extra vol op omdat de lunch de laatste keer is dat je eten krijgt en je geen honger wilt hebben? Wat doe je als het wc-papier op is?
Je wereld wordt kleiner en je bent volledig op jezelf aangewezen. Ik keek mensen ook niet meer aan en ging ze herkennen aan hun schoenen. Niet dat ik daar iets mee hoefde maar je mind haalt rare dingen met je uit. Zo hoorde ik achteraf van mijn kamergenote dat ze de gebruiksaanwijzing van de tampons was gaan lezen. Niet dat ze die informatie nodig had maar ja, als je niet mag schrijven, praten, lezen, muziek luisteren, dan ga je dit blijkbaar doen. Zoeken naar afleiding of input. Ik geloof dat ik het programmaboekje ook minstens 10x per dag doornam. Het waren maar een paar pagina’s en dat programma ken je na de 2e dag wel uit je hoofd. Maar toch nog even lezen….
Dag 9 breekt aan en ik heb nog steeds geen bijzondere doorbraak ervaren. Ik krijg het gevoel alsof het allemaal voor niks lijkt te zijn geweest en dat maakt me somber. Heel leuk dat ik mezelf vertelde dat ik geen verwachtingen had, maar het was complete onzin.
Dag 10 staat vanaf halverwege de ochtend in het teken van de voorbereiding naar het echte leven. Dat betekent dat er vanaf dat moment buiten de meditatieruimte weer gesproken mag worden. Maar ik wil niet naar buiten. Ik wil de magie van de stilte niet doorbreken. Want ik weet dat als ik nu naar buiten stap, het voorbij is en deze situatie niet makkelijk nog een keer voorkomt. Als ik nu naar buiten ga is het afgelopen. Daarnaast klinkt het buiten als een enorm kippenhok! Een boel medegenoten staan daar namelijk hun ervaringen uit te wisselen.
Toch komt voor mij ook het moment om dit aan te gaan en ik kom in gesprek met een vrouw die ik de eerste dag ook kort gesproken heb. Het was haar 13e keer dat ze dit deed! Ze geeft me terug dat ze me goed mijn best had zien doen. ‘Ja’, zeg ik, ‘Ik ben er vol voor gegaan’. En ondertussen voel ik me enorm trots dat het haar opgevallen is. ‘En?’, vraagt ze, ‘Wat heeft het je gebracht?’. En daar gaat mijn trotse gevoel. ‘Niks’, zeg ik enigszins teleurgesteld en lachend tegelijk. ‘Niks?!’, is haar reactie verbaasd. En ja, ik ben zelf ook wel verbaasd. Ik had toch op z’n minst iets verwacht, al was het maar iets kleins. Een twinkeling, een bevestiging, een antwoord. Maar nee, ik moest het met niks doen.
Tot de volgende en tevens laatste meditatie van de dag aanbreekt. Want dan, terwijl ik aan het mediteren ben, knalt de boodschap binnen ‘Sabine, je bent prachtig’. Ik kan onmogelijk de kracht van deze zin op papier overbrengen maar terwijl ik het schrijf schieten de tranen weer in mijn ogen. Net als daar, op dag 10, tijdens de laatste sessie voordat ik weer naar huis zou gaan, in een zaal vol onbekenden.
En het zijn niet alleen die vier woorden. Er hangt nog veel meer omheen, namelijk ‘je bent prachtig, wat je ook doet, je hoeft niet zo hard te werken, alles is er al’. Dat kwam binnen op het moment dat ik het opgegeven had, dat ik niet meer (zogenaamd volledig onbevangen) hard aan het werk was.
En dat, dat is het grootste cadeau wat die 10-daagse me kon opleveren. En voor de duidelijkheid, het gaat hier 0% over uiterlijk. En het mooie was, dit gevoel en inzicht was al 2x eerder in een droom voorbij gekomen. Alleen ik zag het niet, was te hard bezig het goed te doen en op zoek naar concrete uitkomsten. Het was maar een droom… Terwijl het er al die tijd al lag. Ik was alleen iets anders aan het zoeken.
De lessen die ik uit 10 dagen stilte en meditatie gehaald heb?
- Door harder te werken wordt het resultaat niet perse beter. Sterker nog, je kijkt over de waardevolle zaken heen of verliest ze uit het oog.
- Alles zit al in je, je hebt alleen de juiste omstandigheden te creëren om het echt te kunnen zien en ervaren.
- Hoe dichter je er bovenop zit, hoe minder scherp je ziet.
- In stilte zit groei.
En uiteraard ‘je bent prachtig’. Ja, ik heb het tegen jou mooi mens.
Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen en hoe ik deze ervaring mee neem in mijn werkwijze? Lees dan hier verder over mijn aanpak of neem contact met me op.