Deze zin wordt vaak gebruikt in relatie tot veranderprocessen en conflicten tussen personen of afdelingen.
Wat mij betreft geldt dit ook voor je eigen ontwikkelingsproces en het aankijken van jouw mindere eigenschappen, van oude patronen en (intense) emoties die voorbij komen. Want ja, die hebben we nou eenmaal allemaal. Iedereen neemt op onbewust niveau oude pijn mee wat effect heeft op ons handelen. En aangezien 95% van ons denken en handelen onbewust is, komt het nogal eens langs op een dag.
Het gaat nog wel…
Het is 2 november 2015, mijn eerste dag als coach binnen het coachcentrum van een grote corporate organisatie. Een droom die uitkomt. Dat ik op dat moment ook nog als consultant binnen twee drukke projecten aan het werk ben neem ik voor lief. Ik werk wel een paar weken wat harder, want zo lang is het niet meer totdat die projecten afgerond zijn.
Na de eerste week voel ik me niet zo fit. De gebruikelijke najaarsperikelen vermoed ik en ga door. Ik kon me tenslotte niet ziek melden, ik was net aan het inwerken en wilde laten zien wat ik in huis had. Dit gaat nog een week ‘goed’, ik ben op kantoor en werk zo hard mogelijk om af te krijgen wat er op mijn bordje ligt. ‘Zie je wel’ denk ik nog, ‘ik kan echt heel veel werk verzetten’. Zelfs als mijn lichaam misschien niet helemaal mee werkt.
Totdat ik de volgende dag wakker wordt en mijn stem weg is. En nee, niet een beetje hees, echt helemaal weg. Een duidelijker teken kon ik niet krijgen van mijn lichaam, als jij niet stopt als ik je lichtere signalen geef, dan zorg ik er wel voor dat je helemaal moet stoppen. Want ga maar een coachgesprek voeren zonder stem… Dit heeft een week geduurd en is voor mij een wijze les geweest om de signalen van mijn lichaam serieus te nemen.
De druk wordt opgevoerd
En gelukkig ben ik niet heel uniek in dit voorbeeld. Vaak is namelijk de neiging om ongemak weg te drukken, het te willen vermijden of er omheen te lopen. Alsof het niet bestaat. Je kunt dan wel even het gevoel hebben dat het weg is. Een beetje zoals een driejarige die zijn handen voor zijn ogen doet en denkt dat de rest van de wereld hem niet kan zien. Maar net zoals met deze peuter, is ook de realiteit met onze eigenschappen, patronen en emoties een andere.
En jij weet net zo goed als ik, door te doen of iets er niet is, is het niet echt weg. Sterker nog, het groeit. Want elke volgende keer dat er iets gebeurt wat te maken heeft met dit ongemak, zul je sneller getriggerd zijn. En een volgende keer nog meer of eerder.
Vergelijk jezelf maar met een nieuwe colafles waar, elke keer dat je getriggerd wordt, even mee geschud wordt. Dat kan wel een paar keer maar uiteindelijk loopt de druk op en komt alles er via een explosie uit.
Die oplopende druk slaan we op in ons lijf, of je dat nou wilt of niet. En daar ontstaan vaak ziektes door. Die we vervolgens rationaliseren met redenen als ‘de tijd van het jaar’ of ‘de drukte van dat moment’. Waardoor het niet de juiste aandacht krijgt en groter wordt.
Niet zo’n handige strategie dus.
Maar hoe dan wel?
De kunst is om door het ongemak heen te gaan. Het vol aan te kijken, de wrijving te onderzoeken en te accepteren dat het er is.
En accepteren betekent niet ‘je erbij neer leggen en niks doen’. Dan ben je namelijk nog steeds aan het vermijden.
Accepteren gaat om ‘ja’ zeggen tegen de gebeurtenis en te erkennen dat je boos bent, iets pijn doet of dat je teleurgesteld bent. En om vervolgens die 5% bewustzijn te vergroten door jezelf de volgende vragen te stellen:
- Wat veroorzaakt de wrijving?
- Wat maakt het ongemakkelijk?
- Wat is mijn initiële reactie?
- Herken ik dat van mijzelf?
- En is dat ook de meest effectieve manier op dit moment?
Zo had ik mezelf oprecht aan te kijken toen ik me niet fit voelde. Ik was bang om me echt uit te spreken. Om de waarheid op het werk te moeten zeggen, namelijk dat het niet ging. Ik had tenslotte ‘ja’ gezegd, dan moest ik ook door gaan. Als ik nu zou zeggen dat het toch niet ging zou ik niet voldoen, mocht ik misschien niet blijven en zou ik als zwak gezien worden. Allemaal onbewuste patronen en overtuigingen die ervoor zorgden dat ik door ging in een ongezonde situatie.
Wil je op een gezonde manier effectiever door het leven? Dan zul je je bewustzijn moeten vergroten en jezelf onder de loep moeten nemen. Juist wanneer het lastig is en er wrijving is. Want we leren het meest van onszelf en elkaar als het ongemakkelijk wordt.
En ja, dat geldt op het moment ook weer voor mijzelf. Terwijl ik dit schrijf zit één oog bijna dicht vanwege een ontstoken ooglid dat steeds dikker wordt. De boodschap die ik hier uit haal? Doe je ogen dicht en neem je rust. Ik ga mijn afspraken voor deze dag afzeggen…..